César Manrique: de vader van Lanzarote
César Manrique wordt in 1919 geboren in het plaatsje Arrecife en ontwikkelt zich tot een van de belangrijkste architecten van Lanzarote. Naast architect is hij kunstschilder, beeldhouwer en bouwadviseur. Zo zorgt hij ervoor dat nieuwe gebouwen op het eiland niet hoger mogen zijn dan vier verdiepingen (de hoogte van een Canarische palmboom) en raamkozijnen alleen groen, blauw of bruin mogen worden geverfd.
Enkele hotels komen boven de palmboom-maat uit, zoals het Gran Hotel in Arrecife, maar dit gebouw is neergezet in de tijd dat Manrique enkele jaren in Amerika woont. Zijn verblijf in Amerika wakkert de liefde aan voor zijn geboorte-eiland en hij krijgt heimwee naar Lanzarote. In een van de brieven naar zijn vriend Pepe Dámasa schrijft hij: “Meer dan ooit voel ik de nostalgie voor de ware betekenis van dingen. Voor de puurheid van de mensen. Voor de kaalheid van mijn landschap en voor mijn vrienden. (...) Ik voel de noodzaak om terug te gaan naar het land. Het te voelen, te ruiken. Dat is wat ik voel.”
Traditionele architectuur
In 1964 keert Manrique terug naar Lanzarote en begint mensen bewust te maken van de schoonheid van de traditionele architectuur. Hij overtuigt de bewoners van Lanzarote ervan hout in plaats van aluminium te gebruiken wanneer zij hun huis willen uit/verbouwen en hij strijdt succesvol voor een verbod op het plaatsen van grote reclameborden in het landschap. De belangrijkste inspiratie voor Manrique is het eiland zelf, met de omringende zee en het door vulkanen gevormde landschap. Hij wil dat zijn ontwerpen in balans zijn met de natuur en ontwerpt daarom ook gebouwen ondergronds in lavagesteente. Veel bezienswaardigheden op Lanzarote behoren tot projecten van de kunstenaar, zoals het uitkijkpunt Mirador del Rio, met schitterende uitzichten over zee en Jameos del Agua, een bijzondere tunnelgrot waarin een meertje met zeewater is gelegen. In het meertje leven blinde albinokrabbetjes die nergens anders op de wereld voorkomen.
Museum
De bewoners van Lanzarote zijn zeer trots op hun beroemde architect. Niet alleen maakte hij bijzondere kunstwerken, ook wist hij te voorkomen dat hoogbouw het populaire vakantie-eiland zou veranderen in een betonnen jungle. Het voormalige woonhuis van de kunstenaar is voor bezoekers opengesteld als museum en wordt beheerd door het Fundación de César Manrique. Het huis is gebouwd op een versteende lavastroom van een vulkaanuitbarsting in 1730. In een van de salons die is uitgehouwen in een lavagrot staat een palmboom die boven het dak uitsteekt.
Nalatenschap
Manrique overlijdt in 1992 op 73 jarige leeftijd na een verkeersongeval, niet ver van zijn woonhuis in Tahíche. Gelukkig kunnen niet alleen zijn mede-eilandbewoners, maar iedereen de gebouwen en projecten van deze bijzondere kunstenaar bezoeken en genieten van zijn passie voor Lanzarote.
Foto’s van César Manrique
Bron: Gelicenseerd door Royal Vakanties